*زندگی نامه شهيد عزيزالله فضلي*

نام پدر: اصغر

سوّمين فرزند خانواده بود و چشم و چراغ «اصغر و خورشيد». پدر، كارمند بود و مادر، گرم خانه‌داري و فرزندپروري.

كودكانه‌هاي «عزيزالله» در كوي و برزن روستاي «سنگ‌دركا» از توابع آمل سپري شد؛ تا اين‌كه به دبستان «حكيمي» اين شهر راه يافت. سپس با گذر از مقطع راهنمایي، وارد دبيرستان «محمد طبري» آمل شد و با اَخذ مدرك ديپلم اقتصاد، به تحصيلاتش پايان داد. مدتي بعد نيز، يك دوره تخصصي حسابداري را در يكي از آموزشكده‌هاي قائم‌شهر طي كرد.

«یدالله» از خلق‌وخوی برادرش این‌گونه می‌گوید: «روحيه بشّاشي داشت و در تواضع زبانزد بود. نسبت به اعضاي خانواده و بستگان نیز، خوش‌خلق بود و مورد علاقه آن‌ها. هميشه به ما سفارش مي‌كرد: اخلاق اسلامي داشته باشيد و با مردم مدارا كنيد.»

برادرش «علی» از توجه عزیزالله نسبت به بیت‌المال، این‌گونه یاد می‌کند: «اوائل انقلاب در قسمت توزیع سیمان کار می‌کرد. یک روز به او گفتم: به من دو پاکت سیمان بده! گفت: نمی‌شود. گفتم: چرا؟ گفت: این‌ها بیت‌المال است و به شما تعلق نمی‌گیرد.»

در ايّام انقلاب، عزیزالله از طريق فردي به نام «ماشاءالله شفيق»، يك هيئت قرآني تشكيل داد. او با همكاري‌اش با این هیئت بود که به مبارزات سياسي نيز، روي آورد.

بعد از پيروزي نهضت مردمي ايران، او به جهاد سازندگي پيوست و مشغول خدمت به خانواده‌هاي بي‌بضاعت شهر و روستا شد؛ از جمله در كاشت و برداشت محصولات كشاورزي و ساختمان‌سازي همکاری می‌کرد.

بعد از پوشيدن جامه پاسداري، كارش را به عنوان نيروهاي عملياتي آغاز كرد.

پدرش می‌گوید: «زمان انقلاب، بازداشتگاه منافقین در داخل سپاه بود. با توجه به عقاید منافقین، این‌که مخالف نظام جمهوری اسلامی بودند، او سعی می‌کرد با آن‌ها به مهربانی رفتار کند. می‌گفت: شاید رفتار ما موجب شود آن‌ها به سمت اسلام گرایش پیدا کنند.»

عزیزالله به مدت سه ماه در جبهه سومار به سر بُرد.

و سرانجام، او در ۱۲/۶/۱۳۶۰، طي درگيري با منافقان آمل، جامه سرخ شهادت را به تن كرد و در «امام‌زاده ابراهيم» اين شهر آرام گرفت.