محمدعلی محمدآملی

فرزند شهید : پدرم به مسائل دینی بسیار اهمیت می داد با این که تک کلیه بود روزهای گرم  تابستان روزهایش را می گرفت پاهایش را در آب یخ قرار می داد  که روزه اش را نگه دارد پدرم به ائمه ارادت ویژه ای داشت در ایام محرم به منطقه ییلاقی مان می رفت و در آنجا کلاس های آموزشی برای بچه ها قرار می داد . از سال ۴۲ پدرم فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و من ۱۰ روزه بودم که پدرم ما را تنها گذاشت و به قم رفت در ان جا او را دستگیر کردند و به زندان ساری آوردند و در اثر شکنجه چشمانش کم سو شده بود طوری که بدون عینک نتوانست قرآن بخواند

برادر شهید : در زهد و تقوا نظیر نداشت . در عبادت در صداقت ، راستی و درستی  هیچ شکی در آن نبود . ایشان بسیار با خلوص بودند . علاقه به خانواده داشت در خط رهبری و ولایت حرکت می کرد . نماز هیچگاه ترک نشد.